Εχθές αργα στο όνειρο 

Ηρθες και γέλασες μου 

Για αυτό και η μέρα με χαρά

Με βρήκε καντιφέ μου 

Ηρθες ξανά στο όνειρο 

´Ομορφη περιστέρα

Για αυτό και με χαμόγελο 

Με βρίσκει πάλι η μέρα 

´Ηρθες στο όνειρο ξανά 

Μικρή αγαπητικιά μου 

Και έξυπνησε χαρούμενη 

Σήμερα η καρδιά μου 

Μέρα μην έρθεις γρήγορα 

Μην πάρεις το όνειρο μου 

Απου ήρθε και αγκαλιάζω το

Και το'χω στο πλευρό μου 

Όνειρο των ονείρων μου 

Μην βιάζεσαι να φύγεις 

Είναι αμέτρητη η χαρά 

Σαν έρχεσαι που δίνεις 

Θεμης Κλαπάκης

Αν ήσουν δάκρυ των ματιών 

Δεν θα κλαιγα ποτέ μου 

Στιγμή μην μείνω χώρια σου 

´Ομορφε Άγγελε μου 

Αν ήσουν δάκρυ του ματιού 

Ποτέ μου δεν θα κλάψω 

Μην τρέξεις και απο μέσα μου 

Να φύγεις να σε χάσω 

Αν ήσουν δάκρυ του ματιού 

Και ελιωνα εγω στο πόνο 

Θα σα άφηνα να έφευγες

Στον θάνατο μου μόνο 

Ηθελα να μουν δάκρυ σου 

Να βγω στα μάγουλα σου 

Και να σταθώ να ξεραθώ

Στα χείλη τα δικά σου 

Κανε με δάκρυ αγάπη μου 

Στα ματια τα δικά σου 

Να χαϊδεύω οπότε κλαις 

Φως μου τα μάγουλα σου 

Ενα λουλούδι ψεύτικο 
Θα σου χαρίσω να χεις 
Κι αν μαραθεί.. τότε η καρδια 
Να σα αγαπά θα πάψει 

Ενα λουλούδι ψεύτικο 
Φως μου θα σου χαρίσω 
Ωστε να ζει σου υπόσχομαι 
Πως θα σε αγαπήσω 

Ενα λουλούδι ψεύτικο 
Μικρή μου θα σου δώσω 
Κι αν μαραθεί τότε και εγώ
Εσένα θα προδώσω

Ενα λουλούδι ψεύτικο 
Και υπόσχεση σου δίνω 
Αν κάποτε σου μαραθεί 
Τότε και εγω θα φύγω 

Ενα λουλούδι ψεύτικο 
Που πάντοτε θα ζήσει 
Κι αγάπη ατέλειωτη 
Σου χέι η καρδιά δωρίσει 

Ενα λουλούδι δίνω σου
Μέσα απο την καρδιά μου 
Ψεύτικο αυτό... Μα αληθινά 
Σε αγαπώ κερά μου 

Μια καλημέρα λέω σου 
Με τούτο το στιχάκι
Και δως μου ένα χαμόγελο 
Μικρό μελαχρινάκι

Καλή σου μέρα αγάπη μου 
Γέλα να ξημερώσει 
Να βγεί ο ήλιος ματια μου 
Να ρθει να μ'ανταμώσει

Καλή σου μέρα γέλασε 
Να ομορφήνει ο κόσμος 
Για να μυρίσει όλη η γή
Βασιλικό και δυόσμο 

Μια καλημέρα να μου πείς 
Με ένα χαμόγελο σου 
Ολου του κόσμου τσι ομορφιές 
Έχεις στο πρόσωπο σου 

Καλή σου μέρα το λοιπόν 
Να χεις και εσύ απο μένα 
Γελά να βγεί ο παράδεισος 
Μάτια μου αγαπημένα 

Είσουν καρπός που μέστωσε 

Κι έχει ανδους γεμίσει...

Κι οποίος περνά σε χαίρετε,

Σκύβει να σε μυρίσει 

Εισουν καρπός μα έγινες

Λουλούδι μυρισμένο... 

Και εγώ απου σε πότιζα,

Τώρα με βλέπεις ξένο 

Λουλούδι μου δεν σε έκωβα

Γιατί σε αγαπούσα

Κι αν σε εκοβα θα πέθαινες

Αυτό δεν το μπορούσα

Μα εδά σε βλέπω μοναχό

Φεύγεις απο τον κοίπο

εγώ απου σε πότιζα...

Άραγε δεν σου λείπω?

Λουλούδι μυρισμένο μου 

Μην κλαίς, και μην λυπάσε...

Δεν σου ζητώ να μου μιλάς 

Μόνο να με θυμάσε

Να λες πως είχες κάποτε...

Κάποιον να σε ποτίζει

Λουλούδι μου...απου 'φύγες

Και άλλος σε μυρίζει 

Και εγώ θα αρχίσω απ'την αρχή 

Τον κήπο να σκαλίζω

Αλλους καρπούς μέσα στην γή

Θα βάλω να ποτίζω 

Θα σε ρωτήσω να μου πεις 

Θέλω όμως την αλήθεια 

Με αγαπάς; Η σαν παιδί 

Φτιάχνεις μου παραμύθια 

Αν μα αγαπάς ένα φιλί 

Στα χείλη ακουμπήσε μου 

Και πάρε την ανάσα μου 

Ομορφε Άγγελε μου 

Ελα μικρό μου μην αργείς

Σαν φύλο μην μα αφήνεις 

Δίψω... πονώ και φάρμακο 

Κρατείς μα δεν μου δίνεις 

Δώσε μου απο τα χείλη σου 

Το φάρμακο να γιάνω 

Έχω πληγή που αιμορραγεί 

Κλεισε την..μην πεθάνω 

Δώσμου λοιπόν το βότανο

Να γιάνει η πληγή μου 

Και μην αργείς για δεν μπορώ

Μικρή μελαχρινη μου...

Είδα σε σαν περπατάγες 

Στην γειτονιά μικιό μου 

Και την λαλιά μου έχασα 

Την σκέψη, το μυαλό μου 

Είδα σε σαν προσπεράσες

Και μόνο με ένα βλέμα 

Αμέσως τα αισθήματα 

Φουντώσανε  για σένα 

Είδα σε μέσα σε πολλές 

Μα εξεχωρισα σε 

Και εκαμα στρώμα την καρδιά

Να θέτεις να κοιμάσαι 

Είδα σε και τα ματια μου 

Είπα παιχνίδια παίζουν 

Αναρωτιομουν οι άγγελοι 

Στην γη ιντα γυρεύουν 

Είδα σε και είπα στο Θεό 

Θεέ σου κάνω τάμα 

Καμε με ταίρι τσι και στην ζωή 

Δεν θέλω άλλο πράμα 

Είδα σε κι όνειρα πολλά 

Εκαμε το μυαλό μου 

Αχι και σε ερωτεύτηκα 

Απ'την αρχή μωρό μου 

Ερωτας θαύμα του θεού 

Και με έπιασε στα πράσα 

Σαν σε πρώτο αντίκρυσα 

Μου κόπηκε η ανάσα 

Δεν σου 'φταιξα και όμως εσυ 

Σαν να μουν ο εχθρός σου 

Με σκότωσες.. και με εθαψες..

Με ένα χαμόγελο σου 

Δεν σου 'φταιξα... μα μαχαιριές

Μου 'ρηξες στην καρδιά μου 

Να σε καλά... Με σκότωσες...

Μα σ' αγαπώ κερά μου 

Δεν σου 'φταιξα μα θελήσες

Φώς μου να με σκοτώσεις..

Το μόνο που σου εύχομαι 

Να μην το μετανιώσεις 

Δεν έφταιξα... 

Δεν έφταιξα μα με έμπλεξες 

Για τα δικά σου λάθη 

Φοβήθηκες..!!! 

Φοβήθηκες που ένιωσες 

Αληθινή αγάπη 

Δε σου 'φταιξα σε τίποτα 

Κι όμως εσύ το λάθος 

Το ρίχνεις πάντα πάνω μου 

Μελαχρινό μου πάθος 

Με πληγώσες...

Με πληγώσες μα έμαθα 

Να ζω με την πληγή σου... 

Σαν τον σκορπιό... με ένα φιλί...

Μου δώσες το κεντρί σου

Να σε καλά... και η πληγή 

Που μ'άνοιξες θα κλείσει...

Και σύντομα ανάμνηση 

Θα γίνεις που θα σβήσει...

Τα παρακάτω είναι απάντηση σε κάποιο ερωτικο γράμμα που διάβασα. Το γράμμα γραμμένο για την αγαπητικια του που πλέον δεν είναι μαζί.
Οι παρακάτω ρήμες, ειναι η απάντηση στο γράμμα του απο την αγαπημενη του. 

Στίχοι Θεμης Κλαπακης

 

Απάντηση στο γράμμα σου 
Είχα σκοπό να γράψω 
Εψαχνα λόγια να στο πω 
Δίχως να σε ταράξω

Μα οσω και ανε προσπαθώ 
Την δύναμη δεν βρίσκω 
Και οπότε λέω να στο πω 
Παντοντε κάνω πίσω 

Βάνω λοιπόν μια τσικουδιά 
Και περνώ και μια πένα 
Και σε μια κόλα γράφωτο
Πως νιώθω για τα σένα 

Αν σα αγαπώ μην το ρωτάς 
Ερώτημα δεν θέλει 
Οπότε και να σε σκεφτώ 
Κλαίω σαν το κόπελι 

Εχω κρυφά αισθήματα 
Που μονο ο Θιός τα ξέρει 
μα εινε καλέ μου αδύνατο 
Το να γενούμε ταίρι 

Βλέπεις το πως ο κύρης μου 
Μαζί με την κερά μου 
Πριν χρονια την γράψαμε
Την μοίρα την δικιά μου 


Μια μέρα εσυναντισανε
Ανθρωπο που χε πέσει 
Και εχε βαρει στο ποδα του, 
Στην χέρα, και στην μέση 

Και τόνε βοηθήσανε 
Στο σπίτι τως τόν πήραν 
Να μην πεθάνει αμοναχος 
Τόχε γραμενο η μοίρα 

Μέρες πολλές περάσανε 
Μέχρι να περπατήσει 
Απτό καυμό του ο γέροντας 
Δεν μπόριε να μιλήσει 

Μα οι κύροι μου με επιμονή 
Και με τα γιατροσόφια
Εκάμανε τον γέροντα 
Περδίκη σαν και πρώτα 

Και ο γέροντας τως είπενε 
Πως εχει γιο στα ξένα 
Και όλα τα πλούτη απου καμε
Σ'αυτον τα ´χει θωσμένα 

Και τότες είπε ο γέροντας 
Για την Βωηθεια σας 
Να παντρευτεί ο γιόκας μου 
Την κόρη την δικιά σας 

Απου ´χει πλούτη, σπιτικό 
Και σαν θα παντρευτουνε 
Δεν προκειτε ώστε να ζουν
Φτώχια, καυμούς να δούνε

έδωκανε τα χέρια τους 
Και λογωδώσανε με 
Για αυτό μαζί δεν γίνεται 
Να μάστε καυμένε

Λες μου πως απτά δάκρυα 
Η κόλα ξεθωριάζει 
Μα η δικια μου κλάματα 
Κάθε που γράφω βγάζει 

Λες μου κουρέλι γίνεσαι 
Κάθε που η νύχτα βγαίνει 
Μα εγώ με εδά μερόνυχτα
|Συνέχεια απλωμένη 

Λες μου ότι τα κύτταρα 
Στο σώμα σου πονάνε 
Μα τα δικα μου πάψανε 
Στο αίμα μου να κυλάνε 

Τα χείλια σου στεγνώσανε 
Σκέψου και τα αδικά μου 
Που το ονομα σου κάθε λεπτό
Γρεικούν απτή καρδιά μου 

Και τούτο 'δω το γράμμα μου 
Κάπου εδω τελειώνω
Για δεν μπορώ δεν τον βαστά
Άλλο η καρδιά τον πόνο 

Εισε γλυκιά ανάμνηση 
Και έτσι θα παραμείνεις 
Καλέ μου ένα όνειρο 
Είσουνε απου σβήνει 

Δεν το μπορώ απάνω σου 

Να βρω ένα ψεχάδι

Του φεγγαριού θύμησης μου 

Αγάπη μου μεγάλη 

Δεν το μπορώ να σε θορώ 

Χωρίς να σ'αγκαλιάζω 

Αφού στα δυό ματάκια σου 

´Ονειρα αγάπης φτιάζω

Δεν το μπορείς φεγγάρι μου 

Να σύγκριθεις με εκείνη 

Λάμψη χαρίζεις... μα αυτή...

Αγάπη πάντα δίνει 

Με ένα τσι χαμόγελο 

Διώχνει τον κάθε πόνο 

Και αφήνει ένα αίσθημα 

Χαράς και αγάπη μόνο 

Οφου και πως να αντισταθώ

Που σε θορώ και λιώνω

Και είναι γλυκός ο στεναγμός 

Και τσι καρδιάς ο πόνος 

Οφου παράπονιαρικο 

Γελά μου να σε βλέπω 

Γέλα να περνώ δύναμη 

Τσι στεναγμούς να αντέχω 

Γέλα μικιό μου να θορώ 

Τον ουρανό να ανοίγει 

Το γέλιο σου έινε βάλσαμο 

Που τον καυμό τον πνίγει