Ζωγραφιά

Σαν ζωγραφιά ανεκτίμητη
Του ποιο καλού Ζωγράφου
Είσε και σε είδα και έγινα
Φως μου του ποθαμάτου

Τα μάτια σου σαν ζωγραφιά
Σαν φως του παραδείσου
Με κοιτάξες και την ψυχή
Επήρες την μαζί σου

Μου δώσες μόνο μια ματιά
Και έκλεψες την καρδιά μου
Κι αν με ξανειξεις άλλη μια
Θε να χαθώ κερά μου

Τα μάτια σου ερωτεύτηκα
Οφου και τι να κάνω
Που σκέφτομαι αν δε σε δώ
Μικιό μου θα πεθάνω

Οφου και κουζουλάθηκα
Και έχασα το μυαλό μου
Απο την πρώτη σου ματιά
Σχουρό μελαχρινό μου

Άχι θαρώ τα μάτια σου
Αγγελικά πως είναι
και σ'ειδα και τρεζάθηκα
Μελαχρινέ μου κρίνε

Σχουρό μελαχρινάκι μου
Περνάς και με τρεζένεις
Και απτά μακρυά που σε θορώ
Την ευτυχία φέρνεις

Τση Παναγίας ομορφιά
Του παραδείσου κάλλη
Άχι και πως ζηλεύω του
Κείνου που θα σε πάρει

Σαν το καφέ τον πρωινό
Που πίνω να ξυπνήσω
Έτσα τα βραδιά σε ζητώ
Τα μάτια μου πριν κλείσω

Δέκα στιχάκια έγραψα
Και όλα για σένα εινε
Φαντάσου πόσο σ'αγαπώ
Μελαχρινέ μου κρίνε