Ειναι η ζωη μας τελικά
Τρίχα στην κεφαλής μας
Ποτε δεν ξέρεις... μια στιγμή
Τι φέρνει απέναντι μας

Έτσα... τα νέα έλαβα
Το βράδυ ενός Σαββάτου
Στράτο... Οτι σε χτύπησε
Δρεπάνι του θανάτου

Κόπηκανε τα πόδια μου
Τα λόγια μου χάθηκαν
Και είπα πως μάλλον ψέματα
Τα νέα τούτα ήταν

Και ομως επιβεβαιώση
Μου πανε ειναι αλήθεια
Και εναν κόμπο αισθάνθηκα
Μεσα στα δύο μου στήθια...

Στράτο...με την καρδιά βαριά
Τα ματια μου θλιμμένα
Ήρθα αντίο να σου πώ
Που φεύγεις για τα ξένα

Είδα σε...και δεν άντεξα
Στρατό στο μισεμό σου
Που έλαμπε η Αστορια
Με ενα χαμόγελο σου

Σ'ειχανε μες στο φέρετρο
Τα χέρια σου δεμένα
Γεμάτη ήταν η εκκλησία
Με ματια δάκρυσμενα

Ειχες την λύρα πλάι σου
Μαντίλι στο πλευρό σου...
Και το κουστούμι εφόραγες
Στρατό... το ποιο καλο σου

Εκια που πας...τον κύρη σου
Στρατό θα συναντήσεις
Δεν ήτανε ποτε γραφτό
Αμοναχό να αφήσεις

Στρατό...
φίλε μου... άμε στο καλό
Τον κύρη σου να σμίξεις
Και όποιον γνωστό... εκια ανε δεις
Να τονε χαιρετήσεις

Στρατό γραφτό η μοίρα σου
Μα το χε και καμάρι
Τέτοιο λεβέντη, Μερακλή
Στον Άδη για να βάλει

Ο Χάροντας επείσμωσε
Μεσα σε λιγο χρόνο
Πήρε πατέρα και το γιο
Απ'τον απάνω κόσμο

Ο χάρος δεν ξεχώρισε
Και εσήκωσε την χέρα
Πήρε με μια του δρεπανιά
Το γιό και τον πατέρα

Να'ναι το χώμα ελαφρύ
Απάνω στο κορμί σου
Και να αναπαύει ο θεός
Μαμάλιο...την ψυχη σου

Αιώνια σου η μνήμη Στράτο, και να αναπαύει ο Θεός την ψυχη σου

Ξανά-γελά μου η χαρά
Μεσα απ'τα φιλλιά σου
Και βρίσκω τον παράδεισο
Μεσά στην αγκαλιά σου
Που 'σουνα τώσονα καιρό
Και ησουνα μακριά μου
Ήταν κενή μα εγέμωσε
Με σένα η αγκαλιά μου
Ώρες... μπορω ατέλειωτες
Να σε κοιτώ στα μάτια
Και σου πώ τόσα πολλα
Δίχως να βγάνω άχνα
Με μια ματιά εκατάλαβα
Πως εισαι το μισό μου
Έλα να γίνω ολόκληρος
Σγουρό μελαχρινό μου
Ενα φιλί σου έκλεψα
Και μου έχει μείνει η γεύση
Κι αλλο θα κλέψω μάθε το
Γιατί πολλά μ'αρέσει
Μέλι...μα και βασιλικό
Θυμίσει το φιλί σου
Ειναι αμαρτία απτό Θεό
Να εισαι μοναχή σου
Έλα και δωσμου ενα φιλί
Άσπρο μου μανουσάκι
Και μια γλυκιά σου αγκαλιά
​Σγουρό μελαχρινάκι

Εξαναρχισαν οι χαρές
Να 'ρχουνται πρως εμενα
Πάνω που τα συνήθισα
Τα ματια μου κλαμμένα

Χαρά μου και Ζουμπούλι μου
Μυρτιά μου μυρισμένη
Με ολους του κόσμου τσι ομορφιές
Σε έχουνε στολισμένη

Στα χείλη το χαμόγελο
Στα ματια σου εχεις λάμψη
Κάθε παλιά ανάμνηση
Το βλέμμα σου έχει κάψει

Οφου και σαν μου γέλασες
Κι είπες και το όνομα μου
Σαν του στρατού το τύμπανο
Εχτυπιενε η καρδιά μου

Θαρώ πως σφάλμα εκαμες
Θεέ μου στα δυο τσι μάτια
Και αντί για κόρες του ουρανού
Τσι 'βαλες τα παλάτια

Ω το παντέρμο βλέμμα σου
Να ξέρες τι μου κάνει
Κάθε πληγή που 'χα ανοιχτή
Μες στο λεπτό την γιανει

Θα ρθω και παλι ματια μου
Ξανά να σ'ανταμώσω
Και την καρδιά στα χέρια σου
Τα δυό θα την απλώσω

Πέρασε ο χρόνος και άφησε
Μες στην καρδιά σημάδια
Ομως εσύ ματακια μου
Τα σβήνεις με τα χάδια

Φεγγάρι μου απτά χαμηλά
Σου παραγγέλνω πάλι
Φέγγε τσι να ρθει γρήγορα
Στην εδική μου αγκαλη

Φεγγάρι άμα τηνε δεις
Στους κόσμους που διαβένει
Πές της να 'ρθει στα γρήγορα
Ίσα που προλαβαίνει

Άμα την δεις φεγγάρι μου
Χερετα την κυρα μου
Και να τσι πεις πως δρυψαλα
Έγινηκε η καρδια μου

Φεγγάρι μου στον δρόμο σου
Άν τυχη και ιδωθητε
Πες της πω μια καλή καρδιά
Δεν θα πρέπε να αρνήται.

Φεγγάρι μου στην στράτα σου
Αν τυχη και την βγάλει
Πες της για αυτη πως η καρδιά
Αναστενάζει πάλι

Άμα την δεις φεγγάρι μου
Χερετα την κυρά μου
Και να τσι πεις πως θρύψαλα
Εγίνηκε η καρδία μου

Ωραίο ειναι να αγαπας

Και να πετά η καρδια σου...

Ωραίο κάθε ενα λεπτό

Απου περνώ κοντά σου

Ωραίο να'ναι η καρδιά

Γεμάτη απο αγάπη

Έχει για σένα το μυαλο

Ζημιά μεγάλη πάθει

Είδα σε και με ξανήγες

Μου γέλασες, και παλι...

Και ορκίστηκα πως θα βρεθείς

Στην εδική μου αγκάλη

Πια ομορφιά να συγκριθεί

Φώς μου στην ομορφιά σου

Απούνε ατελείωτα

τα κάλλη τα δικά σου

Έχεις τον ήλιο στα μαλλιά

Την ομορφιά στα χείλη

Και μια ελλια στο μάγουλο

Ματια μου για στολίδι

Πως να στο πω..; Τα ματια σου

Με έχουνε κουζουλάνει

Και ωντε σε βλέπω την καρδιά

Ταχυπαλμία πιάνει

Πες μου και εσυ... Σαν με θωρείς;

Οι σκέψεις σου... ποιές ειναι;....

Νιώθεις και εσυ... οπως εγώ;...

Πανέμορφε μου κρίνε;...

Αν και εσυ αισθάνεσε...

Το ίδιο...σαν και μένα...

Έλα μες στην αγκάλη μου

Μάτια μου, αγαπημένα

Πως θες... για πες μου Σ'Αγαπώ

Μάτια μου να σου λέω...;

Θες Να γελώ??? Να χαίρομαι???

Η σαν μωρό να κλαίω?

Οπως κι αν θές... Οτι κι αν θες...

Μπορώ να σου χαρίσω...

Μακάρι να 'χα δυο καρδιές...

Διπλά... να σ'αγαπήσω...

Δεν με ενδιαφέρουν τα πολλά...

Τα πλούτη δεν με νιάζουν....

Μου φτάνουν...τα δυο χέρια σου...

Εμένα να αγκαλιάζουν...

Είσαι το χθές... το σήμερα...

Το τώρα...το μετά μου...

Και τη ζωής το νόημα...

Γλυκιά παρηγοριά μου!!!

Είσαι αυτό που γυρεύα...

Αυτό... που αναζητούσα....

Αυτή που ονειρευόμουνα...

Οποία... και αν φιλούσα...

Τώρα που ήρθες... μάτια μου...

Πές...πως εδώ θα μείνεις...

Μες στης ζωής τα δύσκολα...

Πες μου...πως δεν θα φύγεις...

Αγάπη φως μου...σεβασμό...

Το μόνο που ζητάω...

Και ώστε να ζώ...στο ορκίζομαι

Εσένα θα αγαπω....

Τα αστέρια τα φτιαξε ο Θεός...

Να 'ναι της νύχτας ταίρι...

Και εγώ καρδια μου...εφτιάχτηκα...

Να σου κρατώ το χέρι.!!!

Σκοτώνεις με τα μάτια σου
Και νόμος δεν σε πιάνει...
Νεράιδα του ονείρου μου
Ζημιές που μου 'χεις κάνει

Σκοτώνεις με το βλέμμα σου
Μην με κοιτάζεις άλλο...
Για δεν μπορω το βέλος σου
Απ'την καρδιά να βγάλω...

Μην με ξανοίγεις ματια μου...
Γιατί θαρώ πως λιώνω
Όφου...ζημιές τσι προκαλείς
Με ενα σου βλέμμα μονο...

Καστανομάτα βιόλα μου...
Βάλε το βλέμμα χάμε...
Σαν με κοιτάς...βέλη 100...
Νιώθω να με χτυπάνε

Με κοιτάξες και με έκανες
Σαν το κερί να λιώνω...
μην σταματάς...μα 'γω μπορω
Και θα ανεχτώ τον πόνο...

Το βλέμα σου σαν αστραπή,
Το καίει το κορμί μου...
Κάρβουνο με καταντήσες,
Σχουρή μελαχρινή μου

Εκτός απο το βλέμμα σου...
Ενα φιλι σου δως μου
Για να γευτώ απτά χείλη σου
Τις ομορφιές του κόσμου.

Αν ειναι, σαν το βλέμμα σου...
Μάτια μου το φιλί σου...
Θορώ να λιώνω... σαν κερί...
Απάνω στο κορμί σου

Σταματά πιά... Με κούρασες... 
Ολο αιτίες ψάχνεις...
Τελειώνουν οι δυνάμεις μου 
Θα φύγω... Θα με χάσεις 

Σταματά πια.. Κουράστηκα
Να πρωσπαθω μοναχός... 
Κι αντί για ανταπόκριση...
Να στέκεσε σαν βράχος

Σταματά πια... Μόνο αφορμές...
Ψάχνεις, μα και αιτίες...
Σε όλες μου τις προσπάθειες...
Βρίσκεις... δικαιολογίες 

Σταματά... Λίγο κοιτα με...
Πως εγω γίνει λιώμα...
Και προσπαθώ να σώσουμε...
Οτι μας μένει ακόμα 

Σταματά... Μην δικαιολογάς...
Λίγο κοντα μου έλα... 
Άντε γιατί είμαι χιλιοστά...
Στο να με πιάσει η τρέλα...

Στάματα φως μου... Φιλα με...
Το χέρι κράτησε μου...
Και έλα ΜΑΖΙ να τρέξουμε 
Αντίθετα του ανέμου 

Σταματά... μην με άγνοεις...
Τελειώνει η δύναμη μου...
Με χάνεις... Φεύγω, άθελα...
Σταματά με, καλή μου...

Ανθρωπος που'νε σιωπήλος
Και το κεφάλι σκύβει 
Δεν έχει τόπο να κρυφτεί
Μέρος για να ξεφύγει 

Κρατει τα ματια χαμηλά 
Να μην τα δει κανένας 
Μην μολογήσει άθελα 
Τι έχει... με ένα βλέμα 

Με ψεύτικο χαμόγελο 
Στα χείλη του ζωσμένο 
Και σαν τ'αγρημη περπατει 
Απου 'νε λαβωμένο

Και που και που τα ματια του 
Φέρνει σε μια ευθεία 
Και βλέπει γύρω του ξανά 
Την ίδια ιστορία 

Αγάπες... Χάδια ψεύτικα 
Ορκους που δεν βαστίζουν
Νιώθει τα πόδια του στην γη 
Και πάλι να λυγίζουν 

Γιατί θυμάται μια παλιά 
Μια ψεύτικη αγάπη 
Και απο τα ματια ξαφνικά 
Προβαίνει ένα δάκρυ 

Ορκους... Χιλιάδες Σ'αγαπώ
του λέγε κάθε μέρα 
Και έτσι την ερωτεύτηκε 
Την νεαρή κοπέλα 

Ητανε νια, και τσι άρεσαν,  
τα λόγια...Μα στην πράξη,
Δεν άντεξε και μια ζωή 
Θέλησε να πετάξει 

Και έφυγε ένα δειλινό
Χωρίς να εξήγηση 
Κα απο τότε ο νεαρός
Εχει το βλέμα σκύψει 

Και που και που όταν γρυκα 
Για έρωτα και αγάπη 
Θυμάτε μια μελαχρινή 
Και αφήνει ένα δάκρυ 

 

Ηθελα μόνο μια φορά 
Να μοιάσω του αέρα 
Να άγγιξω το κορμάκι σου 
Ομορφη θυγατέρα 

Θα θελα φως μου να γένω
Στον ουρανό αστέρι 
Να πέσω όταν με κοιτάς 
Ασπρο μου περιστέρι 

Θα το θελα αγάπη μου 
Να γίνω σαν τον ήλιο 
Και απάνω στο κορμάκι σου 
Τσι ακτίνες μου να στείλω 

Ηθελα να 'μουνα βροχή 
Απάνω σου να πέφτω
Και όλο το κορμάκι σου 
Φως μου να ταξιδεύψω

Καρδούλα μου να μπορούμνα
Να γίνω το φεγγάρι 
Η λάμψη μου..απτά ματια σου..
Το βλέμα σου να πάρει 

Μα ποιο πολύ απο όλα αυτά 
Θα ήθελα να είμαι 
Αυτός που εσυ θα φίλαγες
Μελαχρινέ μου κρίνε